Lâdini bilime göre tekerrür eden olay ve olgular;  nedenselliğe dayalı, gözlemlenebilir, kontrol edilebilir ve laboratuvar ortamında tekrar edilebilir özelliklere sahip olması gerekir. Bu yönüyle tarihin tekerrür ettiğini iddia etmek materyalist bir söylemdir. Tanrı iradesini, dolayısıyla tanrıyı ve kader anlayışını yok sayan bir yaklaşımdır.

Tarihin tekerrür ettiği iddiasını tarih okumalarının ana eksenine oturtan toplumlara baktığımızda bu toplumların geçmişte takılı kaldıkları görülmektedir. Bu tür toplumlar, -doğruluklarına veya yanlışlıklarına rağmen- genelde dindar toplumlardır. Mesih, mehdi ya da imam beklentisi anlayışları bunun için seçilmiş iyi örnekler olarak gösterilebilir. Bu beklenti ise kaderciliği ön plana çıkarmaktadır. Yukarıda ifade ettiğimiz kader anlayışının yok sayılması ile burada dile getirdiğimiz kaderciliğin ön plana çıkması her ne kadar zıt yaklaşımlar olsalar da her ikisi de tarihin tekerrür ettiği anlayışını beslemektedir.

Tarihin tekerrür ettiğini söylemek; geçmişte yaşanan bazı kahramanlıkların, üstünlüklerin veya ağır yenilgilerin aynı kavimler etrafında hayat bulacağı beklentisine girmektir. Kendi toplumumuz açısından Osmanlı ruhunun yeniden dirileceği beklentisi, bunun iyi bir örneğidir. Atlarımız (günümüz açısından tanklarımız) Viyana önlerinde yeniden şaha kalkacak, üç kıtaya hüküm sürülecek, hilafet bizim önderliğimizde dirilecek…

Tarihin tekerrür edeceği beklentisi, toplumu kalın bir hamaset kabuğuna sıkıştırıp hapsetmektedir. Biz (Türkler) ve birtakım farklı İslâm milletleri olarak her birimiz birbirimizden bağımsız olmak üzere geçmişte takılıp kaldığımız dönemsel önderliğimizin tekerrür ederek yine kendimize döneceğini iddia edip durmaktayız. Birbirinden kopuk ve “milliyet egosu”na dayalı bu tekerrür beklentisi nedeniyle tarih sahnesinde tekrarına sebep olduğumuz tek şey, Müslümanların ezilmişliğidir. Moğol ve Haçlı istilaları, Endülüs’ten kopuş, Viyana kapılarından kovuluş, Anadolu yarımadasına sıkışıp kalmak, Bereketli Hilal’in gözyaşı ve Gazze…

Bütün bu örneklere baktığımızda aslında materyalist bakış açısına göre tarih gerçekten tekerrür etmektedir. Deneysel olgu ve olaylarda hiçbir şey tesadüfi değildir. Bir takım bağımlı olaylar, bir takım kontrol edilebilir bağımsız olaylara bağlı olarak gerçekleşmektedir. Buzu ateşin üstüne koyarsanız önce eriyip su olacak, sonra kaynayıp buharlaşmaya başlayacaktır. Defalarca tekrar edilebilir bu deneyde marifet, ne ateştedir ne buzda ne de suda. Marifet, buzu ateşe koyan akıl ve eldedir. Tarihte tekerrür eden olaylar da tesadüfi gelişen ve gerçekleşen olaylar değildir kesinlikle. Tekrar eden her olgu ve olay, daha önce yaşanmışlıkların birer esin örneğidirler. Bunu kavramış olan  prometheusçu uygarlıklar, sosyolojiyi bir toplum bilimi laboratuvarı gibi kullanarak bazı tarihi olayları istedikleri gibi yeniden kurgulamakta oldukça mahirdirler. Etki-tepki prensibiyle kurguladıkları olaylar zinciriyle “az gelişmiş veya gelişmekte olan” şeklinde sınıflandırdıkları toplumları geçmişte yaşattıkları bazı olayların etkisine yeniden tabi tutarak daha önceden gösterilen tepkilerin aynı şekilde tekrarlanmasını planlı bir şekilde sağlamaktadırlar. Tekerrür eden bu yöntem sayesinde kendi hegemonyalarını ve sömürgelerini devam ettirebilmektedirler.

Konuyu özetleyecek olursak: Dünyaya başka bir Hz. Muhammed gelmeyecek lâkin Selahaddin Eyyubi olmak isteyen yüzlerce bebek doğabilir.

Tarihin lehte tekerrür edeceğini beklemek aptalların işidir.

Bekleyecek miyiz, olacak mıyız?..